Досмырза Хожабеков Айрылма

Ай рума 
Бұл байлығың мәңгімес қолдан бәулет кетеді 
Артыңа бір қара ойланып көрсен дұстым 
Ата анаң қарда еп, бармақта көрдісім 
Жүрек езіп ойланым, тағы таңлар атады 
Жоқ шылоқтан бір инсанлар қарыс барға батады 
Бұл байлығың мәңгімес қолдан бәулет кетеді 
Ата анаң қарда еп, бармақта көрдісім 
Жүрек езіп ойланып көрдісім 
Жүрек езіп ойланым, тағы таңлар атады 
Жоқ шылоқтан бір инсанлар қарыс барға батады 
Мейнет езіп түлерім, тағы қияш батады 
Сені көткен дүйімді, ол қозымнан 
Ай рума, ай рума, ай рума 
Сіл бақтыңнан, ай рума 
Ай рума, ай рума, ай рума 
Сүн дұстыңнан, ай рума 
Күйде қалған ұп алымнан, ай рума 
Сүн дұстыңнан, ай рума, ай рума, ай рума Құрылерге қарапсен, әуіз етіп кетерсен 
Кейбіруге қарапсен, ғыз жас алып кетересен 
Кейбіруге қарапсен, одан алып кетересен 
Жылап алған сүн дұстсың, өліміңнен ай рума 
Жүрлегесі бойланып, тағы таңлар атады 
Жоқшылықтан бір инсалар, тарысларға батады 
Мейнет әсіп түлерін, тағы кияш батады 
Сені көткен бірынді олқылыңа ай рума 
Ай рума, ай рума, сұнбақтыңнан ай рума 
Ай рума, ай рума, аданаңнан ай рума 
Ай рума, ай рума, сүн дөінгіннан ай рума 
Түйде халға норталыңнан ай рума 
Ай рума, ай рума, сұнбақтыңнан ай рума 
Ай рума, ай рума, адананған ай рума 
Ай рума, ай рума, сұнбақтыңнан ай рума 
Түйде халға норталыңнан ай рума